Anoniem

Ik was al zeven jaar ziek door de ziekte van Lyme toen we tegen de verwachting in een zoontje kregen ... ook met Lyme.

Tijdens de zwangerschap had ik continue antibiotica geslikt. Ik voelde me erg slecht tijdens de zwangerschap, de Lymeklachten kwamen ‘actief’ terug. Pas nadat ik naar een ander antibioticum was overgestapt met een hoge ILADS dosering werden de klachten minder. Het was een spannende tijd maar doordat ik eigenlijk vanaf het begin af aan antibiotica had gehad, was ik ergens ook niet echt bezorgd. De bevalling werd uiteindelijk een keizersnee.

Mijn zoontje werd ondanks mijn verzoek vooraf, niet gewassen bij de geboorte. Op de foto’s kan ik zien dat hij onder het bloed zat - mijn bloed. Met drie weken oud begon hij de eerste symptomen op zijn huid te vertonen, vlekken, ontstekingen, er vielen gaatjes in zijn huid. Met zes weken oud zwol hij helemaal op en daarna was hij zo ziek.

We kregen geen gehoor bij de reguliere zorg, en met 11 weken oud startten we met hem bij een natuurarts. Dat gaf vanaf de eerste week dat we met behandeling starten, enorme verbetering. Na een jaar vond ik toch dat hij te veel bleef hangen op hetzelfde niveau, het bleef hangen op een gebrek aan levendigheid. We zijn met hem naar een dependance van de BCA clinic in Tjechië gegaan, waar een kinderarts werkzaam was. Onze zoon kreeg daar antibiotica voorgeschreven, naast natuurlijke middelen. Ook toen maakte ons guppie een enorme sprong. Helaas sloot de clinic na anderhalf jaar.

We zijn daarna naar dr. Jones in de VS gegaan die de behandeling voortzette tijdens zijn 3e en 4e jaar met gecombineerde antibiotica. Het gaf veel rust om bij een kinderarts te zijn die wist wat hij deed. Uiteindelijk zijn we gestopt met antibiotica - na langzaam afbouwen en we zagen dat alles goed ging - toen hij net vijf was. Eerst kreeg hij af en toe een terugval met gaatjes in zijn huid, overal kriebels, spierspasmen, spierpijnen, wit wegtrekken, slecht slapen en felle hoofdpijn, maar we zagen het aankomen en we konden het vaak met Buhner-kruiden onderdrukken. Uiteindelijk werden de symptomen steeds minder.

Hij is nu 7 jaar en een ontzettend aanwezig en levendig en fysiek sterk mannetje, heel sociaal en grappig en doet het goed op school. Totdat hij twee was en begon te praten, heb ik angst gezeten wat borrelia in zijn hersenen had kunnen aanrichten maar hij is gelukkig heel slim. Ik wil hem door zijn jonge leven kunnen loodsen zonder al te veel herinneringen aan ziekte of pijn, besef van ziekte, artsen, afwezigheid van school, drama’s met kinderzorg, maar vertrouwen in zijn eigen lijfje en dat hij met de juiste leefregels die we elke dag voorleven, dit altijd de baas zal kunnen en zijn leven kan leven.

Ik zal niet ontkennen dat ik eigenlijk altijd stilzwijgend alert ben op eventuele symptomen, dat gaat er niet meer uit, maar tegelijkertijd heb ik er alle vertrouwen in dat het ons in de toekomst ook gaat lukken.