Een waargebeurd verhaal over "beter weten" en "beter doen"

FlipFlop teken

Een waargebeurd verhaal over “beter weten” en “beter doen”

Door Heather Hopkins (oorspronkelijk in het Amerikaans - gepubliceerd als blog op de site van TickEncounter van the University of Rhode Island)

Laat ik beginnen met te zeggen: IK WEET BETER! Ik weet dat het belangrijk is om mezelf te beschermen tegen teken. Ik heb sokken die met permethrine zijn behandeld in mijn la. Mijn sneakers worden elke maand met permethrine ingespoten. Ik weet dat ik mijn broek in mijn sokken en mijn shirt in mijn broek moet stoppen. Ik ben opgegroeid in Rhode Island, woon in de bossen, wandel en fiets en doe al zolang ik me kan herinneren tekencontroles. Ik heb altijd ducttape en een kledingroller in mijn auto. Ik vertel de kinderen hoe belangrijk het is om tekenveilig te zijn. Lang verhaal kort: IK WEET BETER. Maar op 29 augustus werd ik er pijnlijk aan herinnerd wat het verschil is tussen beter weten en beter doen. IK HEB HET VERKLOOID!

We hadden hier een ploeg van Insect Shield om wat voorlichtingsvideo’s over tekenpreventie te maken. Ik zat niet in de video’s, maar hielp gewoon achter de schermen. Het zou een warme, vochtige dag worden op Rhode Island en ik wist dat ik het grootste deel van de dag buiten zou zijn. Onder de voorstoel van mijn auto lagen mijn met permethrine behandelde sneakers. In de middenconsole lagen een paar Insect Shield-sokken. Maar aan mijn lichaam droeg ik een loszittende zomerjurk en aan mijn voeten slippers. Ik ben een van die gekke mensen die het hele jaar door slippers draagt op Rhode Island. Ik heb winterslippers met een dikkere zool, zodat ik niet in de sneeuw wegzak, en mijn lichtere zomerslippers. Het kost me veel moeite om te kiezen voor echte schoenen, maar op deze dag, toen we op zoek gingen naar teken, was dat een veel slimmere zet geweest.

Stel je dit eens voor. We stappen uit onze auto’s op de kleine parkeerplaats, en mijn baas, Dr. Thomas Mather... alias De Tekenman... leidt ons over een breed graspad het bos in. Dit is een goed onderhouden landgoed van Land Trust en ziet er redelijk veilig uit. Ik ben slim en blijf in het midden van het pad terwijl Dr. Mather zijn vlag laat zakken om te kijken of hij teken kan vangen. Op minder dan drie meter van het beginpunt van het pad stoppen we om te kijken en op de witte vlag zitten letterlijk duizenden kleine larven van teken – Lone Star teken – die zich net begonnen te verspreiden vanuit klontjes ter grootte van een dubbeltje... als een ontploffende tekenbom.

Toen begon ik te twijfelen aan mijn kledingkeuze. “Dat waren VEEL teken.” Ik weet niet of ik er ooit zoveel heb gezien en ze zijn zo klein. Maar ik was nog steeds niet slim genoeg om terug te lopen naar de auto en beschermende kleding aan te trekken.

Gedurende het volgende uur, met tienduizenden kleine, doorschijnende larven ter grootte van een pepervlokje vastgeplakt aan meterslange ducttape, roept Dr. Mather uit: “Kun je je voorstellen over hoeveel teken we nu waarschijnlijk lopen?” Toch niet genoeg om me te waarschuwen en weg te komen. Ik blijf mijn benen en armen controleren (aangezien ik ook op de vlag leun om foto’s te maken en ik weet dat ze op mijn handen en armen kunnen klimmen). Ik zie niets. Thuisgekomen gooi ik meteen mijn kleren in de droger, neem een douche en scan mijn lichaam nog een keer. Niets – misschien komt het wel goed.

Die nacht, liggend in bed, krijg ik een enorme jeuk, maar ik weet niet waarom. Ik denk dat er zand in mijn lakens zit, en ik neem me voor om de lakens ‘s ochtends te verschonen. Na een zware nacht vol jeuk sta ik op en besluit ik eens goed te kijken. Nu lijken mijn buik, benen en armen wat sproeten te hebben gekregen, donkerder dan mijn normale sproeten. Ik zit VOL met de larven van de Lone Star teken. Ik pak mijn puntige TickEase-pincet en begin fanatiek de teken te verwijderen. Zodra ik er vrij zeker van ben dat ik de meeste die ik zie heb verwijderd, ga ik naar mijn 15-jarige zoon die er nog eens zo’n 20 van mijn rug haalt. In totaal zitten er zo’n 100 teken op mijn hoofd. De volgende 24 uur ben ik aan het jeuken en schrobben. Op woensdag verschijnen er nog een paar teken, die nu groter zijn dan de rest.

Ik wist wel beter, maar besloot er niet naar te handelen en het resultaat was dat ik een belachelijk aantal larven van mijn lichaam moest verwijderen. En alsof dat nog niet genoeg was, zat ik een week later nog steeds onder een jeukende uitslag. Ik weet niet zeker of het door de tekenbeten komt of misschien door iets anders? Op naar de dokter om me te laten testen op door teken overgedragen ziekten. Ik weet dat kennis macht is, maar kennis is nutteloos als je ervoor kiest die niet goed toe te passen.

De les: WEES NIET ZOALS IK. Weet het beter EN doe het beter. Ga niet zomaar door het bos wandelen in je zomerjurk en slippers, vooral niet in het tekenlarvenseizoen (of welk tekenseizoen dan ook). Misschien heb ik de fout gemaakt zodat jij ervan kunt leren en jezelf beter kunt beschermen. Ik hoop het…

Heather is projectmanager bij TickEncounter en weet het echt wel beter. Maar net als haar baas, de TickGuy, maakt iedereen wel eens een misstap.