Meta-analyse van de accuraatheid van serologische testen

The diagnostic accuracy of serological tests for Lyme borreliosis in Europe: a systematic review and meta-analysis.
Leeflang MM, Ang CW, Berkhout J, Bijlmer HA, Van Bortel W, Brandenburg AH, Van Burgel ND, Van Dam AP, Dessau RB, Fingerle V, Hovius JW, Jaulhac B, Meijer B, Van Pelt W, Schellekens JF, Spijker R, Stelma FF, Stanek G, Verduyn-Lunel F, Zeller H, Sprong H.
BMC Infect Dis. 2016 Mar 25;16:140. doi: 10.1186/s12879-016-1468-4.

www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27013465

Dit artikel uit 2016 door Mariska Leeflang en gefinancierd door de ECDC (European Center for Disease Control), beschrijft een meta-analyse van de accuraatheid (sensitiviteit en specificiteit) van serologische testen voor de diagnose van Lyme Borreliose in Europa. Er zijn 78 Europese studies in zes talen meegenomen in deze review.

• Van invloed op de uitkomsten zijn test-type (Elisa of Immuno-blot), commercieel of in-house, Ig-type, antigen-type (whole cell, purified proteins, recombinant), jaar van publicatie, late vs vroege ziekte, en de kwaliteit van de studie.
• Sensitiviteit (=percentage positieven onder patiënten met Lyme) was 50% voor EM, 73% voor niet nader gespecificeerde Lyme en voor verder gevorderde stadia van specifieke Lyme 77% of meer.
• Specificiteit (=percentage negatieven onder patiënten zonder Lyme) was 80% in studies met een cross-sectional design (=controle met andere ziekten, wat overeenkomt met de praktijk) en hoger met gezonde controles.
• Samenvattend houden de resultaten in dat serologische testen tot wel 27% fout-negatieven kunnen geven, en 20% fout-positieven.

De meta-analyse heeft veel aandacht voor wat de kwaliteit van de geïncludeerde studies betekenen voor deze meta-analyse en vooral wat de geteste testen betekenen in de praktijk.

Wat een test betekent in de praktijk voor een patiënt, is afhankelijk van de populatie waarin de testen gebruikt worden inclusief prevalentie (hoe vaak de ziekte voorkomt), het testen op de veelvoorkomende a-typische Lyme manifestaties, in welke setting de testen gebruikt worden zoals huisartsenpraktijk of gespecialiseerde lyme-afdeling van een ziekenhuis, en de consequenties die al dan niet aan de testuitslagen verbonden worden.

Er wordt benadrukt dat bij imperfecte labtesten, het vooral op de kennis van clinici aankomt hoe met de onzekerheden die met deze testen naar voren komen, om te gaan.